ROZDZIAŁ 98

Weszłam do sklepu i od razu zobaczyłam jak moi przyjaciele i Pattie szukają jakiś sukien. Odchrząknęłam głośno a oni spojrzeli się na mnie i się uśmiechnęli. 

Jakaś kobieta po 30 wprowadziła mnie do przymierzalni i zaczęła kazać przymierzać suknie. 

Mijały godziny a ja przeszłam prawie cały sklep. Wyszłam w następnej do przyjaciół;

-Chyba to nie ma sensu, nie ma żadnej dla mnie. -powiedziałam znudzona tym wszystkim. -Gdzie Chris? -zapytałam Sandry a ona machnęła ramionami do góry. 

-Mam! -usłyszałam głośne krzyki za sobą, spojrzałam do tyłu a tam chłopak biegł z piękną, białą, długą suknią. -Przymierz! 

Wzięłam ja i poszłam do przymierzalni.

-Myślisz że to będzie ta? -spytałam przyjaciela który w przymierzalni siedział na krzesełku i mi się przyglądał. 

-Czekaj omogę Ci. -wstał i zapiął mi zamek z tylniej strony sukienki. 

-I jak? -założyłam welon i spojrzałam na niego. On wytrzeszczył oczy, przetarł je ręką i otworzył buzię;

-To ta! Spójrz w lustro kochana! - zrobiłam co kazał a moja reakcja? Była taka sama, spojrzałam na przyjaciela a on płakał;

-Chris co się dzieje? -zapytałam i podeszłam do niego. 

-Moja siostrzyczka dorasta, z księżniczki zmienia się w księżną. -powiedział i mnie uściskał. Pocałowałam go w policzek. 

-Chodź one muszą zobaczyć jaką suknię wybrał mi brat. -złapałam go za rękę i razem z łzami w oczach wyszliśmy z pomieszczenia. 

Pattie gdy mnie zobaczyła z dziewczynami odłożyły wszystko co miały w dłoniach i zaczęły płakać ze mną i z Chrisem. 

-Zawszę marzyłam o takiej córce. -powiedziała i mnie przytuliła. 

Gdy każdy przestał płakać, poszłam do kasy i jak to moi przyjaciele zaczęli kłótnię kto płaci za moje sukienki. Wyszło na to że nie dałam ani grosz, fajnie....... 

Kupiłam taką suknie; 

I taką, bo nie będę chodziła ciągle w takiej sukni jak ta u góry; 

-Justin do mnie napisał.- powiedział Chris i zaczął się śmiać. 

-Co napisał? -spytałam i wyrwałam mu telefon z dłoni. 

-Żebym nie płakał i żeby dziewczyny nie płakały a i niby mam mu wysłać zdjęcie twoje w sukni ale tego nie zrobię! -powiedział a my zaczęliśmy się śmiać. 

-Chyba napisał to za późno. -powiedziałam i złapałam się z wszystkimi za dłonie i zaczęliśmy podskakiwać jak dzieci w przedszkolu jak idą na podwórko tylko że my podskakiwaliśmy bo szliśmy do domu z bardzo udanym dniem.

DO SOBOTY! 

MUSZĘ WAM POWIEDZIEĆ TAJEMNICĘ. 

BLOG BĘDZIE SIĘ KOŃCZYĆ ZA TYDZIEŃ. 

OSTATNIE DWA ROZDZIAŁY! 

DLATEGO CHCĘ ŻEBYŚCI BYLI PRZY MNIE!