IMPOSSIBLE 22

-A ja przez to kochanie skończę z tobą. Nie mogę przecież zostać na tym świecie bez Ciebie księżniczko.        Od teraz jesteśmy razem z tymi problemami, dobrze? Pamiętaj jestem już na zawsze z tobą.        
-Justin... -chłopak przyłożył palec do moich ust.                                            
Wysunął zza pleców okaleczoną dłoń i zaczął ją delikatnie muskać.                        
-Pamiętaj..                                                                


Chyba tego dnia już nic takiego się specjalnego nie wydarzyło oprócz tego że rzucałam się z chłopakiem do                          basenu i babcia się z nas śmiała.                                                              
Dobrze że to się nie zakończyło.                                                                
  Dobrze że jest przy mnie.                                                                          
Jednak jest coś co mnie zmartwiło.                                                                    
Ojciec, matka. FIRMA.                                                                    
Firma taty zaczęła wpadać w jakieś długi, nie tylko ona ale nasza rodzina też.
Dowiedziałam się o tym dopiero teraz. Teraz, gdy wszystko jest już na swoim miejscu i jest dobrze.   

---

Promienie słońca przeleciały po mojej twarzy. 

-Kurwa. -powiedziałam po cichu gdy spojrzałam na zegarek a tam pokazane że jest dopiero dziewiąta. -To sobie pospałam... . 

Wstałam powoli i zaczęłam wzrokiem szukać Justina.

-Poszedł sobie. -podeszłam do szafy i miałam zamiar wybrać jakieś ubrania. 

Wzięłam pierwsze lepsze ubrania i zaczęłam maszerować w stronę łazienki. 

-Ciekawe gdzie on jest. -powiedziałam już wchodząc do środka. 

-Kto to? -usłyszałam piskliwy głos. 

Odwróciłam się i zobaczyłam Justina zakrywającego swoją intymną część ciała. 

Chłopak zaczerwienił się tak że myślałam że ogrzeje zaraz całą łazienkę. Sama nie byłam lepsza. 

-Już wychodzę. -powiedziałam i zaczęłam się głośno śmiać. 

-Czekaj. -odwróciłam się gwałtownie do tyłu. 

-Tak? 

-Możesz mi podać ręcznik. -powiedział lekko się uśmiechając. Podeszłam żwawym krokiem do szafeczki i wyjęłam dosyć duży, biały ręcznik. 

Odwróciłam się i zobaczyłam tył chłopaka. 

Nie żeby coś ale tyłek miał dosyć fajny. 

-Trzymaj. -powiedziałam stojąc obok kabiny i powoli otwierając drzwi. 

Odwrócił się i już nie był taki skrępowany jak wcześniej. 

Mogę powiedzieć że widziałam jego "coś" czym Bóg go obdarzył. 

-Ale wielki. -powiedziałam i oczywiście z nerwów zaczęłam się śmiać. 

Chłopak uśmiechnął się tylko i gwałtownym ruchem wepchnął mnie do kabiny. 

-Chodź. Nie wstydź się. Przecież się przyjaźnimy. -powiedział tak wyluzowany. 

-Ale wiem jak ta przyjaźń się skończy. 

-Ale skąd wiesz? KAżdy jest inny, tym bardziej ja. Nie znałaś jeszcze żadnego takiego jak ja. -powiedział podchodząc do mnie jeszcze bliżej. 

-Może i nie znam.. 

-Wiesz.. -popatrzył się na mnie powoli ściągając moją koszulkę nocną. Poczułam się skrępowana bo zobaczył moje piersi. - Nie wiem czemu ale mam tak czasami że myślę że jestem w tobie zakochany. To takie uczucie że nie chcę żeby ktoś mi Ciebie zabierał, rozumiesz? Jesteś dla mnie taka ważna. Pamiętaj ta przyjaźń jest na zawsze i jak będzie się coś psuło to będziemy to naprawiać. Będziemy jak taki mur nie do zburzenia. (od autorki: poryczałam się).

-Obiecujesz. Obiecujesz że na zawszę? -zapytałam. Przecież już kiedyś dałam się nabrać na to słowo i wiem że u niego na zawsze znaczy na chwilę. 

Jestem jednak zakochana i chyba mu wierzę. 

-Obiecuję. -usłyszałam obok swojego ucha. 

Wtuliłam się w niego chociaż nie było to jakoś przemyślane. 

-Wbija mi się coś.. Justin ahhahaha wbija mi się twój pan. -powiedziałam śmiejąc się. 

-No widzisz jak na mnie działasz! -uśmiechnął się, przyciągnął i pocałował w czoło. 

-Proszę żebyś nie odchodził. -powiedziałam bardzo cicho. 

-Coś mówiłaś Kochanie? -zapytał patrząc na mnie z iskierkami w oczach. 

-Nic nie mówiłam Misiek. -pokazałam swoje zęby a on po chwili wbił swoje usta w moje. 

Podniecenie, strach, magia i chęć żeby zrobił to jeszcze raz,. 

To było we mnie. 

Kolejny raz się przybliżył do mnie. 

-Nie Justin. My się przyjaźnimy. 

-Ale ja wiem. My się przyjaźnimy. -powiedział i znów wbił swoje usta w moje a ja bez namysł zaczęłam się z nim całować. 

Mogłam już powiedzieć wprost. 

JESTEM ZAKOCHANA W JUSTINIE I NIE ZMIENI TO SIĘ TAK Z DNIA NA DZIEŃ. 

Tylko nie wiem dlaczego jestem pewna że mnie znów zrani. 

----------

Tak oto kończy się nasz rozdział. 

Hmm co wam mogę powiedzieć? Nienawidzę bloggera i to że usuwa sam tak po prostu z siebie rozdziały. 

Przepraszam. 

GaduGadu; 34771467

Facebook; https://www.facebook.com/ewelina.krzyszczuk

ask.fm; ask.fm/snuckky

twitter; @snuckky

tumblr; http://foreverhatelife.tumblr.com/

snapchat: Rudikoks