ROZDZIAŁ 86

*OCZAMI JUSTINA*

-Zna może ktoś tu, nie jakiego pana Justina. -zapytał jakiś starszy koleś. 

-To ja. A co? -zapytałem. On złapał mnie za rękę i zaczął prowadzić do sali jakieś. 

Weszliśmy do tej sali i zobaczyłem Rose. 

-Kochanie przepraszam. -powiedziała a ja zacząłem się śmiać. 

-Ej to ja przepraszam że zamiast Ci coś podłożyć pod dupsko żeby było Ci miło kocyk to siedziałem i samemu mi było miło z kocykiem. -zaczęła się śmiać. 

Usiadłem obok niej i patrzyłem jak leży i jęczy na tym łóżku. 

Justin to jest ten moment! Ta chwila! Rób to! -mówiłem sam do siebie.

-Rose, mam do Ciebie jedno ważne pytanie. -powiedziałem i zacząłem szperać po kieszeniach. Dziewczyna spojrzała na mnie jak na idiotę. -Wyjdziesz za mnie? -powiedziałem i zobaczyłem jak dziewczyna zaczyna płakać. -Czyli tak czy nie? -poruszyłem zabawnie brwiami. 

*OCZAMI ROSE*

Zaczęłam płakać, ze szczęścia oczywiście. 

-Tak Justin! TAK! -powiedziałam przez łzy i zaczęłam się do niego przybliżać a on do mnie. Po chwili nasze usta złączyły się w jedność. 

-Pani Rose? -powiedział mi bardzo znajomy lekarz. 

-To pan! -zrobiłam zdziwioną minę. Znam bardzo dobrze tego lekarza, kiedyś gdy jeszcze mieszkałam w Atlancie chodziłam do niego i on mnie badał, to od niego dowiedziałam się że jestem bardzo chora, że zostają mi ostatnie miesiące ale pewnego dnia wyjechał i przyszedł nowy. -Co pan tu robi? -zapytałam zdziwiona. A on się uśmiechnął. 

-No zmieniłem pracę, nie wiem czemu ale wolę patrzeć jak rodzą się dzieci i patrzeć na uśmiech kobiet niż mówić im że są śmiertelnie chore. -powiedział i znów się uśmiechnął. -Widzę że jednak miałaś przeszczep. -uśmiechnął się do mnie. Poczułam mocny skurcz i znów wydałam z siebie głos. 

-No jednak. -uśmiechnęłam się. 

-To czas rodzić. 

Po 3 godzinach urodziłam oto takie dzieci;

Chłopczyka o imieniu Drew (po tacie) i dziewczynkę o imieniu Eveline (po mojej mamie). 

*TRZY MIESIĄCE PÓŹNIEJ*

Właśnie siedzę na sofie i patrzę jak mój narzeczony bawi się z moimi małymi dziećmi. 

Jestem strasznie zła... Po urodzeniu tych oto pięknych dzieci zostały mi wielkie rozstępy. Zaczęłam je oglądać i robić złe miny. 

-Jesteś piękna. A te blizny są jak tatuaże. Są takie piękne jak ty. Pokazują co przeszłaś i oczywiście co nam wyszło. -zaczął szeptać do mojego ucha. 

-Justin.. -powiedziałam i zaczęłam głaskać jego policzek. -Ja chyba chcę....

CO ONA CHCE? 

DO SOBOTY :>