ROZDZIAŁ 74

Przed tym zaczniecie czytać top chciałabym żebyście o czymś wiedzieli. 
No to tak dostaje hejty, hejty jaki to mój blog jest do dupy i piszecie że Rose jest żałosna i wgl. 
Czy mnie to wkurza? Bardzo. 
Mam swoją wizję i nie będę zwracać wagi na wasze komentarze. Chcę napisać bloga tak jak planowałam to od początku a nie chcę w nim nic zmieniać. 
Wredne komentarze typu; zjebałaś czy coś w takim stylu nic i tak nie mienią więc uszanujcie to że jeszcze pisze i w wakacje siedzę przed komputerem i piszę nie dla siebie tylko DLA WAS to też jest coś bo inne bloggerki olewają to. 
I od dziś kto będzie się reklamować w komentarzu będzie zgłaszany. Podkreślam ZGŁASZANY. Mam dość tego że dawałam nawet na dole moje gadu żebyście napisali i poprosili o reklamę ale wy macie to daleko. 
_______________________________________________________________________________


Nuciłam sobie coś pod nosem aż koleś który siedzi obok mnie zaczął mnie szturchać.
Zeszliśmy po schodkach wzięliśmy moje torby i weszliśmy na lotnisko. 
Całą droge do domu przegadaliśmy. Śmialiśmy się z tego że nie widzimy życia bez siebie i takie tam. 

-Tak? -spojrzałam na niego.
-Znasz może jakąś Rose? -zapytał.
-Tak to ja. -powiedziałam nie pewnie. 
-Tu siedzi! Tu siedzi! -zaczął podnosić swój ton z normalnego do takiego że aż mi bębenki pękały. 
Spojrzałam na niego z pytaniem w oczach "O co chodzi?". Po chwili już nie musiał odpowiadać bo zobaczyłam jedną twarz która mi na wszystko odpowiedziała.
-Co ty tu robisz? -zapytałam ze zdziwieniem i też z wściekłościom w głosie. 
-Przyszedłem po Ciebie. -powiedział cały zasapany.
-Po co? Idź do Seleny... -kuźwa co ja mówię.
-Nie chcę Seleny! Chcę Ciebie idiotko kochana! -powiedział. -Przepraszam zamieni się pan ze mną siedzeniem? -zapytał gostka który siedział obok mnie. Ten najpierw się zastanowił a później wstał i poszedł na inne siedzenie. -Dziękuję. -siadł obok mnie. 
-Jezu ja nie rozumiem po co ty to robisz? -powiedziałam i spojrzałam w szybę, położyłam ręce na oparcia. 
-Bo Cię kocham. Zrozum że nic nie ma sensu jak nie ma obok mnie Ciebie, nie ma sensu jeżeli wstaję rano bo nie mam dla kogo bo nie przyjdziesz do mnie i tak nie powiesz że mnie kochasz, nie ma sensu jak piszę piosenki o miłości jeżeli ty nie wiesz że one są dla Ciebie, nie ma sensu też to że udajesz że już mnie nie kochasz, nie ma. -spojrzałam na niego. Chłopak położył rękę na mojej i ścisnął. 
-A co będzie miało sens jeżeli wrócę? -zapytałam i położyłam głowę na jego ramieniu. 
-Całe moje życie. Po co mam być sławny jeżeli Cie nie mam? Po co mi te wszystkie pieniądze jeżeli nie mam na kogo je wydać? 
-Ale ja jestem w ciąży... Wiesz ile to jest opieki, kariera+dzidziusie= się koniec wszystkiego. Wiesz ile to obowiązków, nie będziesz mógł zasnąć w nocy a do tego ja. Jak urodzę to będę Ci ciągle jęczała, moje ciało nie będzie takie jak kiedyś, ja będę inna. Musisz zająć się karierą Justin a nie mną. Musisz o mnie zapomnieć rozumiesz? -spojrzałam na jego brązowe oczy w której były nadal iskierki nadziei. 
-Ale jak nie chcę zapomnieć? -zapytał. 
-To i tak musisz zrobić to dla swojego dobra. -powiedziałam. 
-Nie. Ja jestem mężczyzną i ja będę decydować a nie ty. To może tak.  Pocałuję Cię. Jeżeli nic nie poczujesz to możesz odlecieć a jeżeli będziesz coś czuć to zostajesz ze mną. Dobra? -pokiwałam. Chłopak przysunął się do mnie i delikatnie musnął moje wargi a po chwili się w nie wbił i zaczął się namiętny pocałunek. Ludzie w samolocie zaczęli nam klaskać. Odsunęłam się na niego i zaczęłam się śmiać;
-Iii? -zapytał patrząc na mnie i się uśmiechając. Ja też się do niego uśmiechnęłam i ponownie się wbiłam w jego malinowe usta. Znów oklaski i wykrzykiwanie jakie to romantyczne i że jak z filmu. -Chodź. -chłopak złapał mnie za rękę i prowadził do wyjścia. 

-Mówiłem że zaraz wrócę przecież. -powiedział do jakiejś babki i nadal trzymał mnie jedną ręką a drugą moją walizkę. 
Byliśmy obok auta chłopak oparł mnie o szybę i wyszeptał w usta;
-Obiecuj że już nigdy nie odejdziesz. 
-Obiecuję. -powiedziałam i musnęłam jego usta. 

Postanowiłam że jeszcze w tym tygodniu powiem Justinowi że to on jest ojcem moich to znaczy naszych dzieci. Zobaczymy jaką będzie miał reakcje wolałam tez się upewnić co o tym wszystkim myśli;
-Justin co sądzisz o dzieciach? Lubisz je? -zapytałam patrzą na drogę. 
-Kochanie ja kocham dzieci. Nie dość że będę w domu miał tą dwójkę. -pogłaskał mnie po brzuchu. -Szkoda że nie moje ale będę je traktować jak moje oczywiście, to wiesz musimy jeszcze coś dorobić co nie? -zabawnie poruszał brwiami. 
-Zobaczy się. Wiesz jak to mnie będzie boleć gdy będę rodzić. A te miesiące tak szybko mijają...
-Będę przy tobie. 
-Dziękuję. 
Czyli chce mieć dzieci i to nawet więcej niż 2 i będzie się cieszył. Muszę mu powiedzieć jak najszybciej.

Dojechaliśmy do domu. Szybko wybiegłam z auta i otworzyłam wielkie drzwi od mojego mieszkania. 
-Wróciłam! -wydarłam się ale nikogo nie było. Hmmm ciekawi mnie gdzie oni są.. No cóż. Do domu wszedł Justin z moją torbą i walizkami. -Nikogo nie ma. Chodź do mnie. -złapałam go za  rękę i zaciągnęłam do pokoju. 
-Połóż walizki tu. -pokazałam na podłogę obok szafy. -Wiesz bardzo się stęskniłam. -powiedziałam do niego i wtuliłam się w jego tors. -Te takie uczucie że nie ma przy tobie tej bliskiej Ci osoby.. 
-Wiem co czułaś kochanie. Ja czułem to samo tylko dla mnie było to jeszcze bardziej bolesne bo wiedziałem że to właśnie ja do tego doprowadziłem... -powiedział bardziej smutnym głosem. 
-Kochanie nie wspominajmy. Żyjmy tym co dzieje się teraz a nie przeszłością. Wybaczyłam Ci, jesteśmy znów razem i mamy dzieci. -kuźwa nie pohamowałam się. 
-No dzieci ty masz z Chazem. -pocałował mnie w czoło i usiadł na łóżku.
-Tsaaa. -powiedziałam. Chłopak spojrzał się na mnie jakoś tak dziwnie. 
-To jego dzieci tak? -wstał z łóżka. Ja pokiwałam przecząco głową. -A kogo? -zapytał się. Chyba się wkurzył. Ja pokazałam na niego palcem. -Że co? -podniósł ton. 
-No twoje. Nie skapnąłeś się. Dziecko ma 17 tygodni. Czyli musiałam zajść w ciąże gdy byłam jeszcze z Tobą. -powiedziałam i usiadłam. -Nie cieszysz się? 
-Cieszę ale no wiesz myślałem że to Chaz jest ojcem a później dowiedziałem się że żyję w błędzie. -powiedział. 
-Przepraszam. -chłopak spojrzał się na mnie i zaczął tańczyć i wyprawiać jakieś śmieszne miny i ruchy. 
-BĘDĘ MIAŁ DZIECKO! BĘDĘ MIAŁ DZIECKO! BĘDĘ MIAŁ DZIECKO! -darł się w niebo głosy. 
-Justin ciszej bo mi bębenki pękną. -powiedziałam i skarciłam go spojrzeniem. -chłopak podbiegł do mnie i przykucnął, położył dłoń na brzuch i zaczął do niego mówić; 
-Ja jestem waszym tatusiem, wiecie? Za bardzo bawiłem się z mamą w łóżeczku i wyszliśmy wy. -zaczął dotykać i głaskać. Wstał pociągnął mnie za rękę i zaczął mną kołysać. 
-Justin bo się zrzygam. Zostaw mnie baranie. -zaczęłam płakać ze śmiechu. Po chwili chłopak stanął i powiedział;
-Ja na prawdę będę ojcem. -uśmiechnął się i wtulił we mnie jak małe dziecko w maskotkę.


DZIĘKUJĘ I ŻEGNAM. ZDECYDOWAŁAM SIĘ WAS NIE PYTAĆ O ZDANIE JEŻELI KOMENTARZE MAJĄ BYĆ CHAMSKIE :)